Met een claim geeft het producerende bedrijf de koper of gebruiker van een diervoeder een duidelijke (positieve) boodschap mee over bepaalde eigenschappen van het betreffende voer.
Een bedrijf kan met het etiket of de wijze van aanbieden bewust de aandacht vestigen (claimen) op de aan- of juist afwezigheid van een bepaalde stof in het diervoeder, op een specifiek voedingskenmerk of -procedé of op een specifieke functie.
Om een claim op diervoeding te mogen voeren, is een bedrijf gehouden aan artikel 13 van de Marktverordening Diervoeder (Verordening 767/2009/EG). Hierin is per 1 september 2010 de mogelijkheid opgenomen om een claim te voeren op een diervoederetiket. De uitwerking van de claimbeoordeling is door de Europese Commissie bij de afzonderlijke lidstaten gelaten.
Artikel 13 is voor Nederland verder uitgewerkt in het Nationaal Beoordelingskader Claims op Diervoeding. Dit document is door het ministerie van Economische Zaken in juli 2013 vastgesteld en geldt als nationale leidraad bij het voeren en onderbouwen van een claim op een diervoederetiket.
Het Nationaal Beoordelingskader is in juni 2014 geactualiseerd en in het Engels vertaald (versie 1.1). In augustus 2016 is versie 1.2 verschenen. In bijlage VII van het kader worden de belangrijkste wijzigingen van versie 1.2 ten opzichte van versie 1.1 weergegeven.
Controle achteraf
Een claim hoeft niet vooraf goedgekeurd te worden. Wel moet u op het moment dat u de claim gaat voeren een wetenschappelijke onderbouwing van de betreffende claim beschikbaar hebben.
De bevoegde autoriteit in Nederland op het gebied van controle en handhaving op claims op diervoeding is de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA). De NVWA kan op ieder moment het claimdossier bij u opvragen ter controle van de claim.
Heeft u na het lezen van bovenstaande informatie nog vragen? Voor aanvullende informatie kunt u contact opnemen met de NVWA of met het Bureau Diergeneesmiddelen.